“Een column met een dialoog erin. Zo’n column wil ik niet schrijven. Dat is mijn stijl niet. Ik denk dat ik een keertje oversla.”
“Je moet het toch doen. Het is je huiswerk.”
“En waarom zou ik moeten? Het moet leuk blijven. De cursus is maar een hobby.”
“Dan schrijf je niets en leer je het nooit. Maar nu heb je de kans.”
“Ik kan toch ook weleens geen zin hebben?”
“Pak nou maar pen en papier. En begin gewoon.”
“Maar ik heb totaal geen inspiratie.”
“O, en waar zou je dan over schrijven als er geen dialoog in hoeft te zitten?”
“Nou bijvoorbeeld over Pieter van Vollenhoven die met zijn onderzoeksraad voor veiligheid de brand in Moerdijk onderzoekt en vervolgens Chemie-Pack een uitbrander gaat geven. Of over de topmanager van Chemie-Pack die zijn bonus in rook op ziet gaan. Misschien kan hij beter gaan solliciteren voor burgemeester in Moerdijk.”
“Afgezaagd. Iedereen schrijft al over die brand in Moerdijk.”
“Nou, dan over de altijd even beleefde brieven in de bekende blauwe envelop. De belastingdienst begint ze meestal zonder aanhef met: ‘U moet..’. Of is dat de aanhef? En dan laat ik de column eindigen met een nieuwe klantvriendelijke slogan: ‘Belastingdienst. Lomper kunnen we het niet maken’.”
“Mmm. En nou een onderwerp voor een column met een dialoog?”
“Weet ik veel. Het is mijn ding niet. Ik heb echt geen inspiratie.”
“Ga dan eerst een stukje hardlopen.”
“Heb je al naar buiten gekeken. Het giet.”
“Jij wil ook nooit iets.”
“Nou ik weet wel iets dat ik wil.”
“Wat dan?”
“Auditie doen voor ‘Op zoek naar Zorro’.”
“Maar jij bent niet bepaald een Fred Astaire. Je kan helemaal niet dansen.”
“Nee, maar die vier mooie, strakke dames om me heen wel. En daar kijkt toch iedereen naar. Ik ook trouwens.”
“Maar jij kunt ook niet zingen.“
“Nee, dus?”
“Dus moet je geen auditie doen.”
“Ik kan ook geen column schrijven met een dialoog erin, maar dat moet ik toch ook doen van jou?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten