dinsdag 19 april 2011

Moet ik mijn vier ophalen?

 “Heb je als kind een onvoldoende op je rapport, dan krijg je voor dat vak bijles. Aan voldoendes wordt niet harder ‘getrokken’. Waarom moet je nou die vier voor Frans ophalen en niet van die acht voor economie een tien maken? Op dat gebied ligt immers je talent.” Aandachtig luister ik naar de presentatie van Marc Lammers tijdens de Week van de Ondernemer. De coach, die met de Nederlandse hockeydames goud won op de Olympische Spelen van 2008 in Peking, gaat verder. Mijn gedachten dwalen even af naar de Rotterdam marathon die ik twee dagen geleden liep.

Zenuwachtig luister ik in mijn startvak naar Lee Towers, die traditiegetrouw You’ll Never Walk Alone zingt. Dan zie ik in de verte blauwe rook van het kanon opstijgen. Even later mag ik eindelijk gaan lopen. Via de Erasmusbrug en IJsselmonde kom ik op de Spinozaweg heel relaxed over het 10 km punt en krijg even verderop een flesje water en een overheerlijk gelletje als lunch. Na nog een flink stuk door Zuid en nogmaals de Erasmusbrug, loopt Esther vanaf Blaak met me mee. Ik voel me sterk, let constant op een rustige ademhaling en lijk af te lopen op een persoonlijk record!

In het Kralingse Bos krijg ik plotseling last van een oude kwaal: ik word duizelig, mijn hartslag schiet omhoog en mijn marathon is eigenlijk voorbij. Ik sleep mezelf naar de finish om mijn medaille binnen te halen. Driekwart van de marathon heb ik sterk en goed gelopen, het is warm en relatief veel lopers hebben het zwaar. Toch geef ik mezelf voor deze marathon niet meer dan een vier. En het is niet de eerste vier.

Driekwart van de marathon heb ik sterk gelopen,
maar hier sleep ik mezelf naar de finish.
Als ik niet in Rotterdam was opgegroeid, had ik waarschijnlijk nooit een marathon gelopen. Maar in Rotterdam krijg je de marathongekte met de paplepel ingegoten. De Rotterdam marathon is en blijft geweldig: de vele lopers uit alle windstreken, de bandjes, het enthousiaste publiek, de stad.

Terwijl Marc Lammers verder praat, blijf ik nog even in gedachte. “Moet ik geen marathons meer lopen? Zal ik van die acht een tien gaan maken en me toeleggen op de korte afstanden? Of ga ik er alles aan doen om die vier op te halen?”


Op dit grafiek is mijn verval na 30 km duidelijk te zien.

4 opmerkingen:

  1. keuzes maken is het leven vol van. In spijkenisse ga ik wrs met een treintje op 4 uur weg... (als ik fit ben). je bent welkom

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hans, wees niet zo streng voor jezelf ! Het is werkelijk prachtig dat je het sowieso al haalt !
    Hoeveel doen het je na ?
    Groetjes
    Ma.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Misschien helpt het als je wat meer lange duurlopen doet in een heel rustig tempo (ca. 1 minuut langzamer dan je marathontempo).

    Op die manier ben ik vorig jaar ook voor het eerst (na 7 pogingen) onder de 4 uur gefinisht.

    Waarschijnlijk heb je genoeg snelheid, maar te weinig duurvermogen. Hierdoor loop je kortere afstanden wel goed, maar stort je op de marathon op het laatste stuk in.

    Wat ook kan helpen is door je einddoel wat lager te stellen bij de volgende marathon; bijvoorbeeld <4:10. Als je dat haalt dan kan je een half jaar later je bijvoorbeeld richten op een tijd < 4:00 uur.

    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Toch ben je een kanjer dat je hem uitloopt.

    Groetjes en een dikke kus!
    Henny

    BeantwoordenVerwijderen