De marathon kan ik wel schieten. Toch loop ik 'Rotterdam' morgen weer.
Met marathons heb ik een haatliefde verhouding, want de afloop van mijn marathons zijn zo onvoorspelbaar als het weer. Bij wegevenementen van andere afstanden weet ik dat ik zal finishen binnen een bepaalde tijdmarge. Het verschil tussen een goede en een slechte 10 km is minder dan vijf minuten en voor een halve marathon niet meer dan zo'n acht minuten.
Voor de marathon ligt dat anders. Die beheers ik niet. Het verschil tussen een persoonlijk record (PR) of drie kwartier later helemaal kapot over de finish overkomen is heel klein. Juist daarom blijft die 42,2 km mij uitdagen. Totdat ik ‘m ooit echt beheers. Totdat het verschil tussen een PR en een slechte marathon hooguit een kwartier bedraagt.
Alles moet voor en op de marathondag naadloos in elkaar passen. Op de dag zelf zijn lopers afhankelijk van factoren als het weer en de vorm van de dag. Maar velen verschijnen niet eens aan de start. Ze zijn geblesseerd geraakt tijdens de omvangrijke trainingen. Anderen worden in de laatste twee weken voor de marathon ziek. Daarom loopt Esther geen marathons meer.
Morgen zijn de eerste twintig kilometer voorspelbaar. Ik start in een relatief laag tempo, waardoor ik heel relaxed over het 10 km punt op de Spinozaweg zal komen. Even verderop zullen mijn moeder en broer zien dat ik nog heel fit ben. Op dat moment heb ik nog geen flauw idee hoe mijn marathon zal eindigen. Wanneer ik bij Blaak langs mijn schoonouders kom, zit er ongeveer tweederde marathon op. Pas dan kan ik inschatten of het een PR gaat worden of dat ik als een zombie over de finish zal komen.
Zolang ik hem niet beheers, zal de marathon het enige wegevenement blijven waarvoor ik zenuwachtig ben. Toch ga ik nu mijn loopspullen vast bij elkaar zoeken. Morgen is de Rotterdam Marathon!
Succes Hans.... ik ga je zien.
BeantwoordenVerwijderenHey Hans,
BeantwoordenVerwijderenleuke column! Nu nog één na de marathon. Kijken of het mee- of tegen viel.
Goede tip trouwens om familie om de zoveel km langs de route te zetten. Dat kan bij mij in juni van groot belang zijn hahaha.. Gewoon mensen die het niet erg vinden om zich voor gek te zetten en giga hard te roepen dat je het uitstekend doet. En dat terwijl je zelf denkt dat je geen stap verder meer kan maken.
Ik ga morgen voor je duimen. Je gaat het vast redden. Al moet je kruipen of hinkelen gewoon blijven denken aan die massage die je geliefde je heeft beloofd. (dat zou ik wel nu alvast regelen en misschien zwart op wit zetten. hahaha..) ZET HEM OP!
Groetjes, Marlies
Hallo Hans,
BeantwoordenVerwijderenJa hoor, ik stond er met het flesje water en de energie-voorziening. Op de Spinozaweg. Inderdaad, je zag er hartstikke fit uit. Nu nog een paar uurtjes wachten en ik weet hoe het verder is gegaan. Een prestatie blijft het sowieso,en ik blijf m'n petje voor zowel Esther, Wim,Marieke en jou afnemen! En dat, terwijl ik de meest-onsportive moeder van het heelal ben !
Helaas kon ik jullie niet aan moedigen maar wederom petje af voor jullie en een column na de marathon zou leuk zijn.
BeantwoordenVerwijderenJammer dat het niet jullie weer was (te warm)
Groetjes Rieneke