Woordarmoede

“Waar slaat dat nou weer op? Is dit een flauwe grap of zo?”
Ik zie een e-mail met de titel Workshop Strategisch Key Account Management. De afzender is mijn ingenieursvereniging, dus ik open de e-mail. De introductie bestaat uit de volgende zin:
“De ontwikkelingen in de markt vragen om verandering van een meer product georiënteerde opstelling en strategie naar een solutions strategy gekoppeld aan een value strategy, appellerend aan de mogelijkheden welke een organisatie kan bieden en de waarde welke een organisatie kan hebben als strategic partner in een nationale of internationale setting.”

Dit is typisch een voorbeeld van woordarmoede. De zin is veel te lang met vage Engelse termen. Nederlands is blijkbaar niet toereikend. Ik verdenk de auteur ervan, dat hij of zij het zelf niet begrijpt. In ieder geval heb ik geen flauw idee waar de workshop over gaat. Maar ik hoor ook niet tot de doelgroep. Die bestaat uit account managers (relatiebeheerders), sales managers (verkopers) en commercieel directeuren.

Een paar weken later bekijk ik in een hotel een tweetalige Factsheet.
“Teambuilding programmes, Meetings, Health Centre”, staat in het Engelse deel.
“Teambuilding programma’s, Meeting, Wellness Center”,  staat aan de andere kant in goed Nederlands.
“Wat zijn de mogelijkheden om met een groep hardlopers een trainingsweekend te houden?”, vraag ik aan de receptioniste.
“U moet bij mijn collega van de banking zijn”, antwoordt ze.
“Bent u nou de collega van de banking?”, vraag ik aan het meisje naast haar.
“Ja”, antwoordt ze verlegen.

Op een medische website lees ik: “De diastolische bloeddruk is aanzienlijk lager dan 80 mmHg bij hypotensie door een cardiovasculaire shock”. Waarom niet: “De onderdruk is aanzienlijk lager dan tachtig millimeter kwikdruk bij lage bloeddruk door hart- en vaatfalen.” Lage bloeddruk is niet alleen beter Nederlands, maar ook een exactere benaming dan hypotensie. Maar vooral de Latijns / Nederlands / Engels gecombineerde term cardiovasculaire shock is duidelijk een geval van woordarmoede.

Als elektrotechnicus werk ik met beveiligingsrelais, die ongeveer even groot zijn als een computer. De meeste fabrikanten leveren er een handleiding bij van een paar honderd pagina’s, maar één fabrikant maakt een handleiding van een paar duizend pagina’s. Direct concludeer ik dat dit ontwerp niet voldoende doordacht kan zijn. Later hoor ik dat er een week cursus en veel software nodig is om het kastje te gebruiken.

Dat managers een helicopter view willen in plaats van overzicht, dat ze met elkaar dollen over mission statements, targets, SWOT analyses en core competenties, interesseert me niet. Maar als hoogopgeleiden lange, ingewikkelde zinnen met vage termen nodig hebben om iets uit te leggen, maak ik mij zorgen. Kennelijk zijn ze zo knap, dat ze niet meer normaal kunnen communiceren. Toch vind ik mensen die hen begrijpen en zelf eenvoudig Nederlands blijven praten en schrijven het knapst.