dinsdag 23 november 2010

Droomcruise

Ik hoef niet op een cruiseschip met Joop Braakhekke. Zelfs zonder de camera's van RTL4 wil ik niet op zo'n Love Boat. Veel te massaal, te luxe en te saai. Neem nou de Carnival Splendor. Het 290 meter lange cruiseschip is net een drijvend appartementencomplex van dertien verdiepingen. Als ik denk aan 3000 passagiers en 1150 bemanningsleden krijg ik het benauwd. Overdag wil ik niet leven van de ene naar de andere overvloedige maaltijd en me tussendoor dood vervelen. ’s Avonds wil ik niet overdreven netjes in kostuum aan tafel. Zeker niet in mijn vakantie.

Maar het kan anders. Dat bewijst de Carnival Splendor die op zondag vanuit Los Angeles richting Mexico vertrekt. Maandagochtend vroeg breekt er een brandje uit in de machinekamer, onderin het schip. Bemanningsleden wekken de passagiers en sturen ze het bovenste dek op. De elektriciteit valt uit. Stuurloos dobbert het elektrisch aangedreven cruiseschip rond. De waterdruk valt weg. Toiletten en kranen werken niet. Telefoons vallen uit. Koel- en vrieskisten doen het niet. Het luxe voedsel bederft.

’s Middags is de brand geblust. Technici krijgen het sanitair en een klein deel van de elektriciteit werkend. De Amerikaanse marine bevoorraadt het schip met blikvoer. Opvarenden nuttigen deze maaltijden koud, want magnetrons doen het niet. Airco’s draaien niet. Vooral de binnenhutten zijn erg benauwd. De omstandigheden aan boord zijn verre van comfortabel. En dat verbroedert. Opgewonden praat iedereen met iedereen. Driedelige kostuums blijven in de kast. De sfeer is een stuk minder formeel. Er ontstaat bijna een campinggevoel.

Donderdagochtend tegen zonsopgang slepen sleepboten het cruiseschip de haven van San Diego in. Passagiers gaan van boord met een verhaal, dat ze hun leven lang niet vergeten. "A nightmare", "A cruise from hell", zijn de reacties. Voor twintig dollar kopen ze gretig T-shirts van een handig zakenmannetje met "I survived the 2010 Carnival cruise Spamcation" erop. Deze cruise was niet saai en mensen beseffen weer hoe belangrijk elektriciteit is. Mijn droomcruise.

woensdag 10 november 2010

Blunderput

Wat ik zo knap vind van onze overheid is dat het steeds weer lukt om projecten twee tot drie keer zoveel te laten kosten als begroot. ‘Logisch’, zou je kunnen denken. ‘Onze overheid is zo voortvarend dat projecten gisteren al af moeten zijn. Dat kost extra geld.’ Maar overheidsprojecten overschrijden ook de geplande levertijd. Projectleiders in het bedrijfsleven kunnen nog heel wat leren van hun collega’s bij de overheid.

Het maakt niet uit of het een project betreft van de rijksoverheid, van een gemeente of van een semioverheid en of het gaat om een spoorlijn, een nieuwe metrolijn, een tramtunnel of een stoomschip. Vorige week maandag nog opende de Rotterdamse wethouder Karakus de Parkeergarage Museumpark. De garage is nog niet helemaal af, maar we hebben hem al ruim twee keer betaald.

De uitdaging is groot om de bouw van een simpele parkeergarage twee tot drie keer zo duur te maken. Er zijn immers al talloze parkeergarages gebouwd in Nederland. Maar knappe koppen van Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam (OBR) hebben een briljant idee: de grond moet gaan schuiven. Zo kunnen de kosten en de levertijd van de Museumparkgarage flink toenemen. Verder moet het de mooiste parkeergarage van Rotterdam worden. Dat resulteert meestal in extra kosten en een minder degelijk ontwerp.

OBR besluit de keermuur onder het Museumpark te slopen en de garage op te bouwen met damwanden. Het risico dat de grond gaat schuiven is bij damwanden veel groter dan bij de geadviseerde diepwanden. De keermuur was ervoor om de grond aan weerskanten op z’n plaats te houden. Deze beslissingen hebben effect. De grond gaat schuiven en scheuren komen in het Sophia Kinderziekenhuis en de Arminiuskerk. Dan zijn er nog twee meevallers: plotseling blijkt de grond vervuild en niemand wist dat er elektriciteitkabels liggen.

Tevreden kan de gemeente Rotterdam terugkijken op weer een geslaagd project. Door schade aan gebouwen in de omgeving is de bouw zo’n anderhalf jaar stil gelegd. De garage kost ruim 103 miljoen in plaats van de geraamde 48 miljoen. En een enquĂȘtecommissie van de gemeenteraad zoekt nog uit welke overheidsdienaar de complimenten in ontvangst mag nemen. Ik begrijp niet dat Rotterdammers de mooiste en duurste parkeergarage in het Rijnmondgebied ‘Blunderput’ noemen.